مقاله «بررسی عاملی که بر آموزش کارآفرینی تاثیر میگذارد و قصد کارآفرینی در دانشجویان ایران را زیاد میکند» منتشر شد
مقاله حاضر توسط دکتر محمدعلی نژادیان مدیرمسئول کارآفرینیپرس و موسس مرکز مشاوره و خدمات کارآفرینی چترا و همچنین دکتر سیدرسول حسینی دانشیار دانشگاه فرهنگیان نوشته شده است.
به گزارش کارآفرینیپرس، مقاله «بررسی عاملی که بر آموزش کارآفرینی تاثیر میگذارد و قصد کارآفرینی در دانشجویان ایران را زیاد میکند» توسط «نشریه صنعت و دانشگاه» منتشر شده است.
برای دریافت فایل pdf مقاله در وبسایت نشریه صنعت و دانشگاه اینجا را کلیک کنید.
چکیده مقاله
طی چند دهه گذشته با عدم توفیق دانشگاهها در ایجاد و تقویت انگیزه کارآفرینی دانشجویان مواجه بودهایم. در واقع بین ظرفیت فعلی پذیرش در دانشگاهها و نیازهای آتی بازار کار و میان محتوای آموزشی و محتوای شغلی تناسب وجود نداشت و در نهایت شاهد دانشآموختگانی هستیم که اکثرا توانایی فردی و مهارتهای لازم را برای راهاندازی کسبوکار جدید ندارند. از طرفی با توجه به رویکرد جدید دانشگاهها در ایران و جهتگیری آنها به سمت نسل سوم دانشگاهها و با همهی آموزشهای فعلی و وجود سرمایهگذاران خطرپذیر، شتابدهندهها، انواع صندوقها، خانههای خلاق، کارخانههای نوآوری، پارکهای فناوری و مراکز رشد… هنوز تعداد استارتآپهایی که از دره مرگ عبور کرده باشند و به موفقیت رسیده باشند کم است و هر روز به تعداد دانشآموختگان بیکار اضافه میشود. در این خصوص با توجه به ناکارآمدی نظام ملی نوآوری ایران، این مشکل دوچندان شده است. ازاینرو، مقاله حاضر تلاش دارد تا ضمن مروری جامع بر ادبيات موضوعی و درنظرگرفتن نكات مطرح شده در رويكردهای ديگرصاحبنظران، با نگاهی جامعتر به بررسی تاثیر واسطهای خودکارآمدی کارآفرینی در آموزش کارآفرینی و قصد کارآفرینی دانشجویان بپردازد. پیشنهاد میشود که دانشگاهها متغییر خودکارآمدی کارآفرینی را در آموزشهای خود مورد توجه قرار دهند. زیرا، ممکن است آموزش به تنهایی باعث بهوجود آمدن قصد کارآفرینی نشود. چه بسا آشنایی با موانع کارآفرینی در ایران، دانشجو را از تجربه کارآفرینی منصرف کند. در این بین عاملی نیاز است که بهواسطه آن دانشجو باور کند که میتواند بر موانع غلبه نماید.
چکیده انگلیسی:
Over the past few decades, we have faced the failure of universities to create and strengthen entrepreneurial motivation among students. In fact, there has been a mismatch between the current capacity of universities for admission and the future needs of the job market, as well as the content of education and the skills required for launching new businesses. Consequently, we are witnessing graduates who mostly lack the individual capability and necessary skills to start a new venture. On the other hand, with the new approach of Iranian universities towards third-generation universities and with all the current education and the presence of risk-taking investors, accelerators, various funds, creative houses, innovation factories, technology parks, and growth centers, the number of startups that have overcome the death valley and succeeded is still low, and the number of unemployed graduates increases every day. In this regard, considering the inefficiency of Iran’s national innovation system, this problem has been doubled. Therefore, this study seeks to review the literature comprehensively and take into account the points raised in other perspectives, and with a broader view, examine the mediating effect of entrepreneurial self-efficacy on entrepreneurship education and students’ entrepreneurial intentions. It is recommended that universities pay attention to the variable of entrepreneurial self-efficacy in their education, as education alone may not create entrepreneurial intention. Familiarity with entrepreneurship barriers in Iran may discourage students from experiencing entrepreneurship. There is a need for an agent through which students believe they can overcome obstacles
برای دریافت فایل pdf مقاله در کارآفرینی پرس اینجا را کلیک کنید.
انتهای پیام/
