نتیجه عدم مقابله با «فساد اداری» برای شرکت‌های بزرگ چه خواهد بود؟
بحث فساد ادارى جزو بحث‌هايى است كه در اين لحظه دانستن اين‌كه اول فساد ادارى به‌وجود آمد يا اول رشوه بود، فعلا مشكلى را حل نمى‌كند و نياز به كار عميق و دقيق دارد. هر چند براى انجام يك كار علمى بايد همه چيز بررسى شود. مخصوصا آمارهاى مربوط به شاخص‌هاى سنجش فساد، سهولت كسب‌وكار و …
به گزارش کارآفرینی پرس، محمدعلی نژادیان در یادداشتی نوشت: فساد طيف زيادى دارد. مانند: رشوه، رانت، اختلاس، اعتبارات خاص از طريق روابط، عدم پس ندادن پول بانك‌ها به‌مدت طولانى… ازاین‌رو، در ادامه به چند نکته مهم اشاره می‌کنم:
١- شركت‌ها اگر مى‌خواهند بقاء داشته باشند و از لحاظ روحى و مالى آسيب نبينند و رشد (سالم) داشته باشند بايد با فساد ادارى مبارزه كنند.
٢- افراد دغدغه‌مند و موثر در هر صنفى بايد جلوى افرادى كه براى حل مشكلات خود يا حتى فروش بيشتر مى‌خواهند سازمان يا افرادى را آلوده كنند و يا به مردم دروغ بگويند را بگيرند.
٣- اگر جلوى فساد را نگريم (داخلى و خارجى) در نتيجه بايد آماده اين موضوع بود كه جامعه اين ديدگاه را پيدا خواهد كرد كه هر چه شركتى بزرگ‌تر شده يعنى ميزان تطبيق‌پذيرى او با فساد بيشتر بوده است و چه بسا به‌دليل قدرتمند شدن، از حالت قربانى فساد عبور كرده و حتی مناسبات اين محيط آلوده را نیز تعيين مى‌كند (فرض بر اين است كه الان اين‌طور نيست).
دليل اين تفكر و موضوع را شايد از پرونده‌هاى بزرگ يا پر هياهو تاريخ ايران از دهه ٧٠ مانند فاضل خداداد، مه آفريد، شهرام جزايرى، بابك زنجانى و امروزم كه بحث كروز داغ است را بتوان جستجو كرد….(هر چند قضاوت شخصى درباره اين شركت ندارم تا دادگاه تعيين كند).
در نهايت بايد توجه داشت كه همه مردم سوار بر يك كشتى هستيم. جامعه‌اى كه آلوده شد در نتيجه زيان آن را همه خواهند ديد.
پایان پیام/
