«ترخیص کالا» مهمترین مشکل گمرکی شرکتهای دانشبنیان است
یک کارشناس ارزیابی شرکتهای دانشبنیان گفت: «ترخیص کالا» مهمترین مشکل گمرگی شرکتهاست و هر شرکت در سال فقط یکبار میتواند از تسهیلات مربوط به رفع این چالش بهره ببرد.
به گزارش کارآفرینی پرس به نقل از آنا، مریم الهام کارشناس حمایتهای گمرکی شرکتهای دانشبنیان در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا اظهار کرد: ۱۱ نوع حمایت کلی مانند معافیت حقوق ورودی، ترخیص اضطراری کالا، معرفی شرکتهای دانشبنیان به عنوان فعالان مجاز اقتصادی، تسهیلات بند یک ماده ۳۸، تسهیلات ثبت سفارش، تخصیص ارز، تسهیلات واردات و صادرات موقت، حمایتهای تعرفهای از محصولات و تسهیلات استاندارد اجباری مواد اولیه کالاها و قطعات واسط برای شرکتهای دانش بنیان وجود دارد.
الهام تصریح کرد: مهمترین مشکل شرکتهای دانشبنیان موضوع «ترخیص» است که مربوط به بند یک ماده ۳۸ میشود؛، یعنی به جای اینکه مسیر ثبت سفارش را طی کنند، میتوانند از حمایت «ترخیص» برخوردار شوند که البته آن هم شرایط ویژهای را طلب میکند.
وی ادامه داد: هر شرکت فقط یکبار در سال قادر به استفاده از این تسهیلات است تا خط تولید متوقف نشود. تمرکز ما روی غیرتجاریبودن این موضوع است مگر اینکه خط تولید شرکت درحال نابودی باشد.
این کارشناس گمرکی گفت: درخواستهایی که به معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری ارجاع میشود، مربوط به یکسری درخواستهای عمده مانند ارزیابیهای دانشبنیان، حمایتهای بیمهای، حمایتهای گمرکی به کارگزاران و … است؛ این کارگزاران نیز کارگزاران رسمی معاونت علمی هستند.
۳ شرط اصلی ارزیابی شرکتهای دانشبنیان
الهام خاطرنشان کرد: در ارزیابی شرکتهای دانشبنیان سه شرط مورد بررسی قرار میگیرد که نخستین شرط مرحله تولید، دومین سطح فناوری و سومین آن طراحی مبتنی بر تحقیق و توسعه است. مرحله نخست شرکت یا باید در مرحله تولید صنعتی باشد که از طریق فاکتورهای فروش و تجهیزات و موارد دیگر بررسی میشود یا اینکه محصول شرکت در مرحله نمونه آزمایشگاهی است.
الهام گفت: مورد دوم سطح فناوری است که در این حوزه معیارها و موارد مصوبی وجود دارد و درکنار این از کارشناسان و اساتید دانشگاه این حوزه نیز برای تعیین سطح فناوری استفاده میکنیم.
تقسیمبندی شرکتهای دانشبنیان بعد از تأیید اولیه
الهام تصریح کرد: شرکتهای دانشبنیان بعد از اینکه تأیید شدند نیز به چند دسته نوپا، نوآور و فناور تقسیم میشوند. شرکتهای نوپا به شرکتهایی گفته میشود که فروش ندارند یا زیر ۵ میلیارد تومان طبق اظهارنامه فروش دارند.
وی ادامه داد: شرکتهای فناور و نوآور به شرکتهایی گفته میشود که بیش از ۵ میلیارد تومان فروش کلی (نه فروش محصول ادعایی شرکت) دارند. تفاوت شرکتهای نوآور و فناور در این است که شرکتهای نوآور به شرکتهایی گفته میشود که کمتر از ۵۰ درصد فروش شرکت آنها از محصولات دانشبنیان است.
الهام گفت: شرکتهای فناور به شرکتهایی گفته میشود که حداقل ۵۰ درصد فروش شرکت، بابت محصول دانشبنیان آنهاست.